رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری یک روز پس از حرف و حدیثها بر سر افزایش ۳ برابری عوارض خروج از کشور، نارضایتی نسبیِ خود را از این تصمیم اعلام کرد.
به گزارش اخبار صنعت، علی اصغر مونسان که (۱۹ آذر) از سهم ۱۶۰ میلیارد تومانیِ سازمان میراث فرهنگی از محل عوارض خروج از کشور خبر داد، پس از موج گسترده اعتراضها و انتقادهایی که نسبت به این تصمیم به راه افتاد، در صفحه شخصی خود در توئیتر به این مسئله واکنش نشان داد.
معاون رییسجمهور در این توییت نوشت: با این رویکرد که سفر ارزان باید در سبد زندگی همه ایرانیان فراهم شود، معتقدم اجرای هر تصمیمی باید متناسب با وضعیت اقتصادی مردم باشد. ای کاش تصمیمگیرانِ افزایش عوارض خروج از کشور، نظرات کارشناسی سازمان میراث فرهنگی، فعالان و متولیان گردشگری را جویا میشدند.
مونسان در مخالفت تلویحی با این اقدام نوشت: برای تعدیلِ موضوع، هنوز هم دیر نشده و نهایت تلاش خود را برای اصلاح ارقام به کار خواهیم بست.
با این حال او در نشست خبری روز یکشنبه در پاسخ به این سوال که آیا نظر مشورتی روی این طرح داشته است؟ نارضایتی نشان نداد و اظهار کرد: حتما در تدوین بودجه دستگاهها نظر دارند و همه بخشها موظف به همکاری هستند و برای ما مهم، افزایش منطقی است و اگر قرار است درآمدی به دست آید، باید صرف حمایت از تورهای ورودی شود.
محمود واعظی ـ رییسدفتر رییسجمهور ـ نیز در واکنش به اعتراضات به افزایش عوارض خروج از کشور گفت: قطعا دولت همواره به نظرات مردم توجه کرده است و هر جا دیده تصمیم گرفته شده دولت با عکسالعمل اجتماعی مناسبی مواجه نشده، نظر نهایی خود را با خواست مردم تطبیق داده است. ما این انعطاف را خواهیم داشت که اگر در تصمیمات دولت، فشاری به قشری از مردم بیاید آن را بازنگری کنیم.
براساس لایحه پیشنهادی دولت برای بودجه سال ۹۷، هر نفر در سفر نخست ۲۲۰ هزار تومان باید عوارض خروج پرداخت کند، این مبلغ در سفر دوم حدود ۵۰ درصد افزایش مییابد (۳۳۰ هزار تومان) و برای سفرهای سوم و بیشتر با ۱۰۰ درصد افزایش، به ۴۴۰ هزار تومان میرسد. قرار است ۴۰ هزار تومان از مبلغ تعیین شده برای عوارض خروج، به توسعه زیرساختها و تاسیسات گردشگری و حمایت از بخش میراث فرهنگی و صنایع دستی اختصاص یابد.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هرمزگان گفت: بخشی از دیوار قلعه پرتغالی های جزیره هرمز در روزهای گذشته تخریب شده است.
به گزارش اخبار صنعت اشکان مختاری با بیان این که احتمال عمدی بودن این تخریب وجود دارد، اظهار کرد: به احتمال زیاد فرد یا افرادی که از خیابان کنار دیوار قلعه عبور می کردند در سه روز گذشته این دیوار را تخریب کرده اند و حجم تخریب شده کمتر از یک مترمربع است.
وی ادامه داد: ابعاد این قلعه تاریخی، قرارگیری آن در کنار خیابان اصلی، محدودیت نیروهای انسانی یگان حفاظت و امکانات محدود، حفاظت بنا را با دشواری رو به رو کرده است. وی اضافه کرد: این قلعه با وجود مرمت هایی که در سال های گذشته بر روی آن انجام شده همچنان نیازمند مرمت است که برای همین منظور، تقاضای 30 میلیارد ریال اعتبار به سازمان برنامه و بودجه داده شد.
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هرمزگان بیان کرد: رئیس سازمان برنامه و بودجه با اختصاص این مبلغ برای مرمت قلعه پرتغالی های هرمز موافقت کرد و باید منتظر دریافت بودجه ماند.
وی ادامه داد: امید می رود با دریافت این اعتبار بتوان 70 درصد قلعه پرتغالی های جزیره هرمز را مرمت کرد و امکانات حفاظتی بنا را افزایش داد.
این قلعه که در ضلع شمالی جزیره هرمز و در ساحل دریا قرار دارد، مهم ترین قلعه باقیمانده از روزگار تسلط پرتغالی ها بر سواحل و جزایر خلیج فارس است.
قلعه پرتغالی ها به فرمان آلفونسو آلبوکرک دریانورد پرتغالی در سال 1507 میلادی، در محلی موسوم به «مورنا» احداث شد. قلعه به شکل چند ضلعی نامنظم بوده و ساختمان آن بسیار محکم است و دیوارهایی به قطر سه و نیم متر با چند برج به ارتفاع 12 متر دارد.
تاسیسات قلعه شامل انبارهای تسلیحات، آب انبار (برکه) و اتاق هایی با سقف هلالی است.
در زمان شاه عباس صفوی که به استعمار پرتغالی ها درایران خاتمه داده شد، این قلعه به دست امام قلی خان از سرداران شاه عباس فتح شد.جزیره هرمز یکی از جزایر 14 گانه خلیج فارس در حوزه استان هرمزگان است که در فاصله 20 مایلی جنوب بندرعباس قرار دارد.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
«در ثبت جهانی یک پرونده، عنصر ثبتشده صرفا به نام آن کشور سند زده نمیشود، هر کشور که آن آئین را اجرا و زنده نگه میدارد، میتواند بصورت مستقل یا مشترک با دیگر کشورها برای ثبت آن اقدام کند، اتفاقی که یونسکو به دنبال آن است تا از جهانی شدن یک فرهنگ در دنیا جلوگیری کند.»
به گزارش اخبار صنعت، روز پنجشنبه ۱۶ آذر دو پروندهی ایرانی یعنی «چوگانبازی سوار بر اسب همراه با روایتگری و موسیقی» و «هنر ساختن و نواختن کمانچه»، در دوازدهمین نشست کمیته میراث ناملموس یونسکو در کرهجنوبی به ثبت رسیدند و با این اتفاق، تعداد پروندههای ناملموس ایرانی در فهرست یونسکو به عدد ۱۳ رسید.
مرتضی رضوانفر، مسئول تدوین شش پرونده ثبت جهانی از ۱۳ پرونده ثبت شده ایران در فهرست میراث ناملموس یونسکو، تا کنون پروندههای «چوگان»، «آیین پهلوانی و زورخانهای»، «فرش شهری بافت کاشان»، «فرش روستایی بافت فارس»، «تعزیه» و «موسیقی بخشی» را مدیریت کرده و همه آنها در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیدهاند، میگوید: کار تهیه پرونده ثبت جهانی چوگان با پیشنهاد حمزه ایلخانیزاده، رئیس سابق فدراسیون چوگان آغاز شد، از سوی دیگر گروههای غیر دولتی و مردمی از پیشنهاد تا تکمیل پرونده و نهایی کردن آن تلاشهای زیادی انجام دادند، همچنین کار دبیرخانه ای آن نیز در اداره کل ثبت میراث انجام شد.
کشورهایی که بازی چوگان دارند، میتوانند آن را ثبت کنند
وی با اشاره به اختلاف بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان در حوزه «قرهباغ» که بیشتر در اجلاسهای بینالمللی جلوه میکند، ادامه میدهد: امسال نیز پرونده ارمنستان اعتراضِ آذربایجان را برانگیخت و از سوی دیگر دو پرونده «دُلمه» به صورت مستقل و «کمانچه» به صورت مشترک با ایران توسط ارمنستان مورد اعتراض قرار گرفت، هر چند نماینده ارمنستان اعلام کرد که «اعتراضهای مطرح شده نسبت به پرونده مشترک ایران و آذربایجان در پروندهی «کمانچه» فقط مربوط به آذربایجان است و بخش مربوط به ایران از نظر ما کامل است وهیچ مشکلی ندارد.»
او با بیان ایننکته که در ثبت جهانی یک پرونده، عنصر مربوط به نام آن کشور سند زده نمیشود، میگوید: برای مثال هر کشوری چوگان دارد میتواند بصورت مستقل یا مشترک با دیگر کشورها برای ثبت آن اقدام کند.
وی با تاکید بر اینکه یونسکو کشورها را برای تهیه پروندههای مشترک ترغیب میکند، ادامه میدهد: آذربایجان «چوگان قرهباغ» را ثبت کرد و ایران نیز پروندهی «چوگان» خود را، بنابراین هر کشور ظرفیت ثبتِ مستقل یا مشترک این آئین را دارد.
او با اشاره به وجود پنج معیار برای ثبت جهانی پروندهها، نخستین معیار را «تبدیل شدن آن عنصر به بخشی از هویت جامعه» میداند و ادامه میدهد: کشوری که عنصری را به یونسکو ارائه میدهد باید دست کم سه یا چهار نسل (با در نظر گرفتن هر نسل حدود ۲۵ سال) آن را درون خود داشته باشند و نیاز به تاریخ بیشتری نیست.
همشکل شدن انسانها گروههای مختلفی مانند طالبان و داعش را به وجود میآورد
رضوانفر با تاکید بر اینکه یونسکو به خاستگاه و محل رویش آئینها و سنتها کاری ندارد، اظهار میکند: تلاش کنوانسیون یونسکو مقابله با مضرات جهانی شدن است. یعنی از نظر یونسکو بخشهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی جهانی شدن فواید زیادی دارند، اما در حوزه فرهنگی آسیبهای زیادی در جهانی شدن وارد شده است که آن اتفاق، یک نوع هم شکلی را ایجاد کرده است.
او در توضیح این همشکلی میگوید: انسانها در آرزوها، لباسها و رفتارها و غیره شبیه یکدیگر شدهاند، در این هم شکلی میتوان به همشکلیآمریکایی نیز اشاره کرد، بنابراین از نظر یونسکو این اتفاق تنوعات فرهنگی و تفاوتها را از بین برده و انسانها را بیارزش کرده و باعث شده تا افراد و گروهها برای نشان دادن خود گروههایی مانند داعش و طالبان به وجود آورند.
کشورهایی که امروز آئینها را زنده نگهداشتهاند، جهانی میشوند
وی با اشاره به کنوانسیون حفاظت از میراث ناملموس میگوید: انسانها امروز، ریشه و فرهنگ گذشته خود را ندارند و غربی شدهاند، بنابراین برای داشتنِ هویت و نشان دادن یک تفاوت باید بگویند «من هستم» پس مجبور به نشان دادن عمل و عکسالعمل میشوند و در نهایت جامعه به سمتِ ستیز میرود.
او ادامه میدهد: در این شرایط یونسکو معتقد است، هر کشور که تنوعات فرهنگی خود حتی یک عنصر را بصورت زنده حفظ کرده باشد، پرونده به نام آن کشور باید ثبت شود، مانند «رقص سماع» که به نام ترکیه ثبت شده است، چون این آئین در آن کشور زنده است و بخشی از فرهنگ امروز کشور است نه گذشته آن.
کنوانسیون برای مقابله با مضرات جهانی شدن شکل گرفته
او هدف کنوانسیون یونسکو را حفظ تنوع فرهنگی موجود برای مقابله با بخشی از مضرات جهانی شدن میداند و ادامه میدهد: اکنون یونسکو به دنبال چیزی است که کشورها امروز دارند، آن همان آئینها و سنتهای باقی مانده از گذشته و زنده در هر کشور است
وی در ادامه با تاکید بر نقش مهم رسانهها در دامن زدن به تنوعفرهنگی و حفاظت از میراث فرهنگی میگوید: هر چند مدیران دولتی دوست دارند انتقاد نشنوند و دائما تایید شوند اما رسانهها در این چند ساله با برخوردهای انتقادی خود توانستهاند کمکهای زیادی به میراث کشور و همچنین باز کردن صحنههای جدید برای فعالیتهای مدیران میراثی کنند.
این کارشناس تدوین پروندههای ثبت جهانی میراث ناملموس با بیان اینکه تا چند سال پیش به دلیل برخی از حساسیتهای موجود در حوزه میراث نامملوس ما نمیتوانستیم برای بعضی از حوزهها اقدام خاصی انجام دهیم، ادامه میدهد: در این میان بسیاری از فرصتها برای ایران از دست رفتند.
وی در ادامه با بیان اینکه از دست رفتن چنین فرصتهایی همیشه به صورت اختیاری نبوده است، میگوید: اگر در طول این چند سال اخباری که رسانهها در ارتباط با پرونده چوگان و کشور آذربایجان به وجود آوردند صورت نمی گرفت، توجهها به این بازی ارزشمند و هویتبخش ایرانی به شدت کنونی نبود و مراحل ثبت جهانی آن با جدیت دنبال نمیشد.
راهحل سخت و پیچیده تهیه پرونده چوگان
این عضو هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و مسوول تهیه پرونده چوگان همچنین از روند سخت و پیچیده بودن تهیه این پرونده میگوید و ادامه میدهد: تهیه پرونده به عهده گروههای غیردولتی و افراد خاص مانند اجرا کنندگان و حاملان چوگان بوده است و دستگاههای دولتی در انتهای کار وارد شده و نقش جنبی داشتهاند.
او با اشاره به مراحل بسیار سخت و پیچیده تهیه پرونده چوگان که نزدیک به سه سال از ۹۲ تا ۹۵ طول کشید، میگوید: همه هیاتهای چوگان و انجمنهای مربوطه، مورد مشورت قرار گرفتند و تقسیم وظایف صورت گرفت تا کارگروهی شکل بگیرد.
وی با تاکید بر اینکه در پرونده چوگان به تفاوتها در اجرا، آموزش و ترویج آنها مانند بازی چوگان، حوزه موسیقی و روایتگری توجه شد تا جامعیت پیدا کند، ادامه میدهد: در این پرونده گستره چوگان در ادبیات، هنرهای سنتی، اساطیر، هویت جمعی و غیره با بیان تفاوتها و جلوههای مختلف در کشور مستند و ارایه شدند.
رضوانفر یکی از بزرگترین مشکلات کار، تعدد و گستردگی عناصر مربوط به چوگان در وجوه مختلف زندگی و فضای کشور میداند و میگوید: پرونده چوگان پس از ۲۰ ماه مراحل بررسی و همچنین بر اساس پنج معیار ثبت جهانی، دارای شرایط ثبت، معرفی شد تا در اجلاس کره، تصمیم نهایی درباره آن گرفته شود و انجام شد.
نارهگیری از ادامه تدوین پروندههای جهانی میراث ناملموس
رضوانفر بعد از تهیه و تدوین شش پروندهی میراث ناملموس کشور برای ثبت در فهرست میراث جهانی، میگوید: تصمیم دارد از ادامهی این کار در سازمان میراث فرهنگی انصراف دهد، چون نگاه معاونت میراث فرهنگی به کارشناسان تدوین پروندههای جهانی یک نگاه ابزاری برای مطرح کردن خود و حفظ پست های دولتی است.
وی ادامه میدهد: معاونت میراث فرهنگی، متاسفانه در جریان تهیه پرونده سنگاندازی کرد و حتی زمانی که برای تهیه اسناد پرونده در تاجیکستان سکته کردم و در ایران مورد عمل باز قلب قرار گرفتم یک تماس تلفنی هم نگرفتند در صورتی که من سالها جزو مشاوران و عضو کمیتههای این معاونت بودم. اگر به نفع مملکت باشد من در جایی از مشکلات موجود در حوزه ثبتهای جهانی و حفاظت از میراث ناملموس صحبت خواهم کرد.
او با مقایسه وضعیت تدوین پروندههای میراث ناملموس در سالهای گذشته و امروز، ادامه میدهد: با وجود خاطراتِ بد سازمان میراث فرهنگی از دولت گذشته و حذف بسیاری از کارشناسان خبرهی میراث فرهنگی از معاونتهای تخصصی خود، اسفندیار رحیم مشایی –رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری- این حوزه را در میراث فرهنگی زنده کرد و به کارشناسان به اندازه کاری که انجام میدادند اهمیت داد.
وی میگوید: در دوره مشایی کارشناس آنقدر مهم بود که بعد از هر ثبت جهانی مراسم ملی در سالن اجلاس یا اماکن مهم برگزار میشد و پژوهشگران و دست اندرکاران پرونده توسط رئیس جمهور تقدیر میشدند، اما اکنون کارشناسان حذف میشوند تا برخی مدیران به تنهایی مطرح شوند و با توجه به اتفاقات رخ داده به مرور کارشناسان کنار میکشند.
او ادامه میدهد: این اتفاق باعث آسیب رسیدن به میراث ناملموس کشور میشود. امیدوارم مدیریت جدید سازمان میراث فرهنگی کشور برای حفظ حرمت کارشناسان سازمان اقدامات مفیدی انجام دهند، کارشناسان غریبه نیستند، آنها فرزندان میراث کشورندو هویتشان در خدمت به میراث فرهنگی است.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
مدیر کل میراثفرهنگی قزوین از ثبت پرونده میراث ناملموس هنر کُلشبافی این استان در فهرست آثار ملی کشور خبر داد.
بهگزارش اخبار صنعت، محمدعلی حضرتی مدیرکل میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری این استان با اعلام این خبر گفت: «مهارت کلشبافی بهعنوان یک هنر دستی و سنتی قدیمی و اصیل است که با ساقههای گندم در اندازههای مختلف با مهارت خاص و خلاقیت بافندگان تهیه میشود. این دستبافتهها با کاربریهای سبد برای حملونقل و نگهداری انگور، نگهداری نان (ناندانی) و تخممرغ (تخممرغدانی) و... بهکار میرود. رشته کلشبافی در بسیاری از روستاها و شهرهای شهرستان تاکستان- بهعلت وجود باغات فراوان انگور و کاربرد فراوان آن در فصل برداشت - در بین زنان این منطقه بسیار پر طرفدار بوده که متاًسفانه در حال حاضر از بین بافندگان فراوان این رشته، تنها چند بانوی پیشکسوت این هنر را زنده نگه داشته و به تولید آن اشتغال دارند.»
او با اشاره به روند تاریخی این هنر افزود: «با توجه به نتایج حاصل از کاوشهای باستانشناسی، در هزاره هفتم و ششم پیش از میلاد که هنوز چرخ سفالگری ابداع نشده بود، سفالگران از سبدها بهعنوان قالب برای شکلدهی به ظروف سفالی استفاده میکردند. زمانی که گِل سفال هنوز خیس و مرطوب است آنرا با توجه به شکل سبد، حالت داده و قبل از خشک شدن ظرف گلی، سبد را از آن جدا میکردند که اثر طرح سبد بر روی سطح ظرف سفالی باقی میماند و یکی از راههای بازشناسی شیوههای سبدبافی در دوران باستان طرحهای بهجا مانده در روی سفال است. در محوطه چهاربنه (سگزآباد) که قدمت آن به ۶هزار تا ۵۲۰۰ قبل از میلاد تاریخگذاری شده این آثار شناسایی و معرفی شده است.»
مدیرکل میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری قزوین حفاظت از این هنر را ضروری دانست و افزود: «با رشد شهرنشینی و پیشرفت تکنولوژی علاوه بر رفاه و توسعه آسیبهای بسیاری به حوزه میراث معنوی و ناملموس وارد شده، کمرنگ شدن آیینها، سنتها و رسوم متنوع و کهن، بیمیلی جوانان نسبت به برگزاری و یادگیری آیینها و هنرهای سنتی نیز ارمغان توسعه و پیشرفت است. رشته کلشبافی ازجمله رشتههای سنتی و به نوعی آیینی منطقه تاکستان بهشمار میرود که با توجه به عدم شناخت کافی در حال فراموشی بوده و حفظ این رشته که زمانی پیوند ناگسستنی در الگوی معیشتی و اجتماعی مردمان تات و ترک شهرستان تاکستان داشته ضروری است.»
او با اشاره به وضعیت کنونی و احیای این هنر اصیل تصریح کرد: «در حال حاضر هنر کُلشبافی در شهرستان تاکستان (شهر تاکستان، شهر نرجه و روستای دیالآباد) وجود دارد. این هنر امروزه رونق و اعتبار گذشته خود را به دلیل صنعتی شدن اقلام حملونقل (سبد پلاستیکی، سبد چوبی و...) از دست داده است. در گذشته تولیدکنندگان دستساختهای کُلشی، با توجه به سبک زندگی روستایی، با مصرفکنندگان خود ارتباط نزدیک و پیوستهای داشتند و تولیدات دستی خود را بسته به نیاز مصرف کننده تغییر و تولید میکردند، اقلام ساخته شده از کُلش در منطقه تاکستان به علت ساخت خوب از استقامت بالایی برخوردار بوده که نظر تاجران را برای خرید جلب کرده و در نتیجه این تبادلات اقتصادی و انتقال این کالا به مناطق اقماری، بافتههای کلُشی تاکستان به نوعی در کنار محصول انگور و مشتقات آن جزو اقلام شناخته شده و معروف بهشمار میرفت.»
حضرتی، خلاقیت، اصالت، ارزش و تولید گروهی را ازجمله شاخصهای این هنر خواند و یادآور شد: «برای پیشرفت این رشته نیاز به حمایت و برنامهریزی است. اگر شرایط و امکانات لازم مهیا شود و مشکلات تولیدکنندگان را تا حد امکان مرتفع کنیم فضای کاری، کاملا گسترده و پیشرفته خواهد شد.»
او شناسایی هنرمندان فعال این رشته و تهیه کارت شناسایی برای آنان، ترغیب هنرمندان فعال این رشته به فعالیت و تولید بیشتر و حمایتهای مادی و معنوی به آنان ازجمله فروش محصولاتشان در فروشگاههای صنایعدستی، ترغیب هنرمندان این رشته به انتقال تجربیات به هنرجویان صنایعدستی، فراهم کردن مقدمات آموزش این رشته در مرکز آموزش صنایعدستی، در نظر گرفتن بستههای حمایتی از پیشکسوتان این رشته را ازجمله راهکارهای حفاظتی عنوان کرد و گفت: «با همراهی و همکاری هنرمندان پیشکسوت و آموزش به نوجوانان و جوانان میتوانیم این هنر اصیل و بومی را حفظ و با توسعه و ترویج آن زمینه ایجاد اشتغال و درآمدزایی را در منطقه فراهم کنیم.»
مدیرکل میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری قزوین خاطرنشان کرد: «با توجه به اهمیت هنرهای سنتی و صنایع دستی اصیل، هنر کُلشبافی استان قزوین در جلسه شورای تخصصی ثبت میراث ناملموس که با حضور محمدحسن طالبیان معاون میراثفرهنگی کشور، فرهاد نظری مدیرکل دفتر ثبت آثار و حفظ و احیای میراث معنوی و طبیعی کشور و اعضای شورا برگزار شد پرونده آن ارائه شد، مورد بررسی و تائید نهایی قرار گرفت و در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسید. امیدواریم بتوانیم در راستای حفاظت و صیانت از میراث ناملموس و هنرهای ارزشمند استان به خصوص هنر کلشبافی گامهای مؤثری برداریم.»
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
انتشار متون «گلنبشتههای باروی تختجمشید» برای نخستینبار
کتاب دو جلدی «گل نبشتههای باروی تختجمشید» شامل اصل و ترجمه ۶۴۷ متن با ترجمه، انگلیسی و فارسی عبدالمجید ارفعی، باستانشناس پیشکسوت و از معدود مترجمان خط میخی جهان منتشر شد.به گزارش اخبار صنعت، این سنگنبشتهها سندهای امور مالی ایالت فارس در زمان داریوش بزرگ از جمله پرداخت هزینههای سفر، گزارشهای سالانه عملکرد یک مکان و پرداخت دستمزد از شاه تا خدمتکاران و کارگران را شامل میشود.این کتاب در دو جلد، ۹۸۶ صفحه و ۵۰۰ نسخه توسط پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و با همکاری مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهشهای ایرانی و اسلامی) منتشر شده است.
عبدالمجید ارفعی در بخش سرآغاز این کتاب نوشته است؛ «نگارنده که افتخار آن را داشته که نخستین و تنها شاگرد روانشاد ریچارد «ت. هلک» در سالهای ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۴ باشد، پس از گفتگو با مسئولان موسسه شرقی دانشگاه شیکاگو و موافقت آنها برای ترجمه دو زبانه و چاپ متنها، بر آن شدم تا با ترجمه این متن به دو زبان انگلیسی و فارسی همراه با تصویر و واژهنامه، آنها را در دسترس همگان بگذارم. از آن رو که به دلیل حجم بسیار، گنجاندن همه این متنها، تصویرهایشان و واژهنامه در یک مجلد غیرممکن است، برآن شدم تا با در نظر گرفتن گروهها، کم و بیش هر ۶۵۰ متن را در یک مجلد جای دهم. از این رو برای نخستین مجلد، ۶۴۷ متن که در بردارنده گروههای» A-G»، دوازده گروه نخستین هستند، بررسی و برای چاپ فراهم شدند. سه مجلد دیگر در بردارنده متنهای «H-M(۷۶۵متن)»،» N-S۳ (۷۵۳ متن)»،» T-W (۴۳۱ متن) « خواهند بود.»
در بخشی از یادداشت این کتاب نیز دربارهی این کتاب این طور توضیح داده شده است: «کتاب حاضر سومین مجلد از گل نبشتههای باروی تختجمشید متنهای « A-G « است که در کاوشهای سالهای ۱۳۱۳-۱۳۱۲ در دو اتاق در استحکامات شمال شرقی تخت جمشید یافت شدند. این سنگ نبشتهها سندهای امور مالی ایالت فارس در سالهای سیزدهم (۵۰۹ پ.م.) تا بیست و هشتم (۴۹۴ پ. م.) پادشاهی داریوش بزرگ را شامل میشود و آگاهی بسیاری از آنچه در زمان داریوش بزرگ در ایالت فارس (محدودهای که کم و بیش مانند فارس در زمان ساسانیان را در بر میگرفته) میگذشته، به ما میدهند از جمله جابهجایی کالا، دریافت، ذخیرهسازی برای مصرف انسان و دام و نیز برای کاشت، پرداخت دستمزد به کارگزاران دولتی، از شاه گرفته تا خدمتکاران کارگران و نیز چهارپایان مستقر در محل یا در حال سفر، پرداخت هزینههای سفر و نیز نامه و گزارشهای سالانه عملکرد یک مکان به صورت «روزانه» و «سالانه». »
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری؛ «عبدالمجید ارفعی» نخستین ترجمه فارسی فرمان کوروش بزرگ (منشور کورش) را از روی مولاژی از اصل منشور، همراه با نسخهبرداری جدید انجام داد.
او پس از اخذ دانشنامه لیسانس زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، در مهرماه سال ۱۳۴۴ به مؤسسه خاورشناسی دانشگاه شیکاگو رفت و تا هشت سال زیر نظر «ریچارد هلک»، از مشهورترین استادان خط و زبان ایلامی، به یادگیری زبان ایلامی و اکدی مشغول شد. در همان زمان با گلنوشتههای ایلامی و کتیبههای تخت جمشید که به امانت در دانشگاه شیکاگو بود و ریچارد هلک در حال بررسی، خواندن و ترجمه آنها بودهاست، آشنا شد.
هلک در آن دوران هر شب چند کتیبه خوانده شده را به ارفعی میداد تا او از روی متن ترجمهشده، کتیبهها را بخواند. پس از مدتی او کتیبههای خوانده نشده را نیز به ارفعی میداد. این تجربه بعدها به ارفعی در نوشتن کتاب «گلنوشتههای باروی تخت جمشید» کمک کرد. عبدالمجید ارفعی اولین ایرانی است که در این رشته تحصیل کرد. همچنین او تا امروز تنها متخصصی است که میتواند بقیه آن کتیبهها را خوانده و ترجمه کند.
قلعه میرغلام هاشمی در استان ایلام
به بخش خصوصی واگذار شد
مدیرکل میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری ایلام از واگذاری قلعه میرغلام هاشمی در شهرستان درهشهر به سرمایهگذار بخش خصوصی خبر داد.
بهگزارش اخبار صنعت، عبدالمالک شنبهزاده مدیرکل میراثفرهنگی استان بیان کرد: قلعه میرغلام هاشمی در شهرستان درهشهر با کاربری اقامتگاه بومگردی با حضور فرماندار، کارشناسان صندوق احیا و بهرهبرداری از بناهای تاریخی و سایر مسئولان محلی شهرستان درهشهر به سرمایهگذار بخش خصوصی واگذار شد.
او افزود: قلعه میرغلام هاشمی یکی از بناهای دوران قاجاریه در درهشهر است، که طبق سنگنوشته نصب شده بر دیوار ورودی بنا، در سال ١٣٠٣ هجری قمری، توسط میرغلام هاشمی، حاکم وقت در روستای فرهادآباد ساخته شده است. بنای قلعه به سبک دوره قاجاری و بهشکل چهار ایوانی و با مصالحی از سنگ و ملاط گچ ساخته شده که در زمان خود کاربرد نظامیمسکونی داشته است. در مجموع قلعه دارای ۳۵ اتاق بوده و به صورت تودرتو به یکدیگر مرتبط هستند.
مدیرکل میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری ایلام تصریح کرد: بناهای تاریخی بخش اعظمی از آثار تاریخی و فرهنگی هر سرزمین و ملتی به شمار میروند که حفظ و نگهداری از آنها حراست از هویت هر جامعهای به شمار میرود. بناهایی که ضمن بیان سبک زندگی و توانمندی اقوام و گذشتگان، احداث آنها به دورانی بازمیگردد که در ساخت آنها اصول و محاسبات عمرانی به شیوههایی که امروز رایج است رعایت نشده است.
شنبهزاده بیان کرد: جایگاه آثار باستانی و تاریخی این استان را به میتوان به سه دوره پیش از تاریخ، دوره تاریخی و دوره اسلامی تقسیم کرد. در این راستا حفظ و حراست از این آثار امری بدیهی برای حفظ فرهنگ و تمدن غنی گذشتگان است ضمن اینکه موجب جذب گردشگر در این استان نیز خواهد شد. از طرفی نگهداری و حفظ تمام این آثار از سوی دولت امری سخت و تا حدودی دور از دسترس است که حضور بخش خصوصی در این راستا میتواند کمک بزرگی به حقظ آثار کند. او ادامه داد: واگذاری بناهای تاریخی در راستای سیاستهای سازمان میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری و اشتغالزایی پایدار و استفاده بهینه از بناهای تاریخی در دستور کار این سازمان قرار دارد.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.